فشار خون ریوی نوعی فشار خون بالا است که روی عروق ریه و سمت راست قلب تأثیر می گذارد.

در یکی از انواع فشار خون ریوی، که فشار خون عروق ریوی (PAH)نام دارد، رگ های خونی در ریه ها باریک، مسدود یا تخریب می شوند. این آسیب موجب کند شدن جریان خون در ریه ها شده و فشار خون در عروق ریه افزایش می یابد. در نتیجه پمپاژ قلب برای گردش خون در ریه ها بیشتر شده و باعث ضعیف شدن و از کار افتادن عضله قلب می شود.

در برخی افراد، فشار خون ریوی به مرور زمان بدتر شده و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. اگرچه هیچ درمانی برای برخی از انواع فشار خون ریوی وجود ندارد، اما درمان مناسب به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک خواهد کرد.

علائم و نشانه های فشار خون ریوی به کندی ایجاد می شود. ممکن است ماه ها یا حتی سال ها متوجه آنها نشوید. با پیشرفت بیماری علائم بالینی این عارضه نیز بدتر می شوند.برخی از علائم و نشانه های فشار خون ریوی عبارتند از:

• داشتن لب و پوست آبی رنگ(سیانوز)
• فشار یا درد قفسه سینه
• سرگیجه یا غش کردن (سنکوپ)
• تپش قلب
• خستگی
• تنگی نفس (ابتدا در هنگام ورزش و در نهایت در حالت استراحت)
• تورم (ادم) در مچ و ساق پا و در نهایت ناحیه شکمی

قلب دارای دو حفره فوقانی (دهلیز) و دو حفره پایینی (بطن) است. هر بار که خون از قلب عبور می کند، بطن راست خون را از طریق یک سرخرگ بزرگ (شریان ریوی) به ریه ها پمپاژ می کند. در ریه ها، خون دی اکسید کربن آزاد و اکسیژن را جذب می کند و از طریق شریان های ریوی، مویرگ ها و سیاهرگ هابه سمت چپ قلب جریان می یابد.

تغییرات در سلول‌هایی که عروق ریوی را می‌پوشانند، می‌توانند باعث سفتی، تورم و ضخیم شدن دیواره‌های عروق شوند. این تغییرات ممکن است جریان خون از طریق ریه ها را کند یا مسدود کرده و باعث فشار خون ریوی شود.

فشار خون ریوی بسته به علل پدیدار شدن آن به پنج گروه طبقه بندی می شود.

گروه ۱: فشار خون شریانی ریوی (PAH)

علل این دسته از فشار خون ریوی می تواند موارد زیر را شامل شود:

• علت ناشناخته (ایدیوپاتیک)
• تغییرات ژنتیکی (فشار خون شریانی ریوی ارثی)
• استفاده از برخی داروها یا مواد غیرقانونی
• بیماری های مادرزادی قلبی
• سایر شرایط مانند عفونت HIV، بیماری مزمن کبد (سیروز) و اختلالات بافت همبند (اسکلرودرمی، لوپوس و غیره)

گروه ۲: فشار خون ریوی ناشی از بیماری های سمت چپ قلب

علل این دسته از فشار خون ریوی می تواند موارد زیر را شامل شود:

• بیماری های دریچه ای سمت چپ قلب مانند بیماری های دریچه میترال یا دریچه آئورت
• نارسایی بطن چپ قلب

گروه ۳: فشار خون ریوی ناشی از بیماری ریوی

علل این دسته از فشار خون ریوی می تواند موارد زیر را شامل شود:

• بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
• اسکار ریه (فیبروز ریوی)
• آپنه انسدادی خواب
• قرار گرفتن طولانی مدت در ارتفاعات

گروه ۴: فشار خون ریوی ناشی از لخته شدن خون مزمن

علل این نوع فشار خون ریوی می تواند موارد زیر باشد:

• لخته شدن مزمن خون در ریه ها (آمبولی ریه)
• سایر اختلالات انعقادی خون

گروه ۵: فشار خون ریوی ناشی از سایر بیماری ها

علل این نوع فشار خون ریوی می تواند موارد زیر باشد:

• اختلالات خونی همچون پلی سیتمی ورا و ترومبوسیتمی اساسی
• اختلالات التهابی مانند سارکوئیدوز و واسکولیت
• اختلالات متابولیکی بدن همچون بیماری های ذخیره گلیکوژن
• بیماری های کلیوی
• تومورهایی که بر روی عروق ریوی فشار می آورند.

سندرم آیزن منگر و فشار خون ریوی

سندرم آیزن منگر (نقص دیواره بین بطنی ) نوعی بیماری مادرزادی قلبی است که فشار خون ریوی را افزایش می دهد. به دلیل سوراخ بزرگی که بین دو بطن ایجاد می شود خون به جای رفتن به سمت ریه در قلب جریان می یابد. در این فرایند خون حامل اکسیژن (خون قرمز) با خون فقیر از اکسیژن (خون آبی) مخلوط و به جای رفتن به بقیه بدن به ریه ها باز می گردد. همین امر باعث افزایش فشار در عروق ریوی و ایجاد فشار خون ریوی می شود.

فشار خون ریوی بیشتر در افراد ۳۰ تا ۶۰ ساله تشخیص داده می شود. افزایش سن می تواند خطر ابتلا به فشار خون ریوی گروه یک (PAH) را افزایش دهد. با این وجود فشار خون ریوی که ناشی از یک علت اولیه است در بزرگسالان بیشتر دیده می شود. موارد دیگری که می تواند خطر ابتلا به فشار خون ریوی را افزایش دهد عبارتند از:

• سابقه خانوادگی ابتلا به فشار خون ریوی یا لخته شدن خون در ریه ها
• اضافه وزن و چاقی
• اختلالات لخته شدن خون
• قرار گرفتن در معرض آزبست
• بیماری های قلبی مادرزادی
• زندگی در ارتفاعات بالا
• استفاده از برخی داروها، همچون داروهای کاهش وزن و داروهای غیرقانونی مانند کوکائین یا متامفتامین
• استفاده از مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs) برای درمان افسردگی و اضطراب

عوارض بالقوه فشار خون ریوی عبارتند از:

• بزرگ شدن سمت راست قلب و نارسایی قلبی: در این عارضه بطن راست قلب بزرگ می شود . قلب برای هدایت خون از طریق عروق ریوی تنگ یا مسدود شده، باید سخت تر از حد معمول عمل پمپاژ را انجام دهد. در نتیجه، دیواره‌های قلب ضخیم و بطن راست منبسط می‌شود تا مقدار خونی را که می‌تواند در خود نگه دارد را افزایش دهد. این تغییرات فشار بیشتری به قلب وارد کرده و در نهایت بطن راست از کار می افتد.
• لخته شدن خون: ابتلا به فشار خون ریوی خطر لخته شدن خون در عروق کوچک ریوی را افزایش می دهد.
• ضربان قلب نامنظم (آریتمی): برخی از آریتمی های ناشی از فشار خون ریوی می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
• خونریزی ریوی: فشار خون ریوی می تواند منجر به خونریزی در ریه ها و سرفه خونی (هموپتیزی) شود.
• عوارض بارداری: فشار خون ریوی می تواند برای جنین در حال رشد تهدید کننده باشد.

تشخیص زودهنگام فشار خون ریوی از آنجایی که در طول معاینه فیزیکی معمول تشخیص داده نمی شودف دشوار است. زمانی که فشار خون ریوی پیشرفته می شود نیز علائم و نشانه هایی مشابه علائم بیماری های قلبی و ریوی دارد. برای تشخیص فشار خون ریوی، پزشک معالج نخست یک معاینه فیزیکی انجام داده و علائم شما را بررسی می کند و در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی سؤالاتی از شما می پرسد. پزشک معالج برای کمک به تشخیص قطعی فشار خون ریوی آزمایش های زیر را برای شما تجویز می کند:

• آزمایش خون:

 آزمایش خون به تعیین علت فشار خون ریوی یا تشخیص علائم و عوارض کمک می کند.

• عکس قفسه سینه:

 با استفاده از اشعه ایکس تصاویری از قلب، ریه ها و قفسه و برای بررسی سایر بیماری های ریوی که می توانند باعث فشار خون ریوی شوند گرفته می شود.

• نوارقلب (ECG):

 این آزمایش ساده فعالیتهای الکتریکی قلب را ثبت کرده و می تواند نوسانات ضربان قلب را تشخیص دهد. الگوهای ECG ممکن است علائم بزرگی یا کشیدگی بطن راست را نشان دهد.

• اکوی قلب:

این نوع آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر متحرک از قلب و نمایش جریان خون در آن استفاده می کند. این آزمایش ممکن است برای کمک به تشخیص پرفشاری خون ریوی یا تعیین تأثیر درمان روی بیمار انجام شود.

• استرس اکو:

 گاهی اوقات، اکوکاردیوگرافی هنگام ورزش بر روی دوچرخه ثابت یا تردمیل انجام می شود تا تأثیر فعالیت بدنی روی قلب را بررسی کنند. در این آزمایش ممکن است برای بررسی میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در قلب و ریه ها از ماسک استفاده شود.

• کاتتریزاسیون قلب راست:

اگر اکوکاردیوگرافی فشار خون ریوی را نشان دهد، برای تأیید نهایی تشخیص، پزشک کاتتریزاسیون قلب راست را تجویز می کند. در طی این روش، متخصص قلب یک لوله نازک و قابل انعطاف (کاتتر) را از یگ رگ خونی که معمولاً از کشاله ران است به بطن راست و شریان ریوی هدایت می کند. با این روش متخصص قلب می تواند فشار خون را در عروق ریوی اصلی و بطن راست اندازه گیری کند.

• سی تی اسکن :(CT)

این آزمایش تصویربرداری از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی از رگ های خونی، ریه و قلب استفاده می کند. برای واضح تر دیدن رگ های خونی می توان از رنگ (کنتراست) که به داخل ورید تزریق می شود، نیز بهره برد.

سی تی اسکن قلب اندازه قلب و هرگونه انسداد در عروق ریوی را نشان داده و می تواند به تشخیص بیماری های ریوی که ممکن است منجر به فشار خون ریوی مانند COPD یا فیبروز ریوی شود کمک کند.

• ام آر آی :(MRI)

این آزمایش از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. ام آر آی می تواند جریان خون را در عروق ریوی و نحوه عملکرد بطن راست قلب را نشان دهد

• تست عملکرد ریه یا اسپیرومتری:

در این آزمایش غیر تهاجمی با دمیدن در ابزاری به نام اسپیرومتر، میزان هوای قابل تحمل ریه ها و جریان هوای داخل و خارج از ریه ها را اندازه گیری می کند.

• تست خواب (پلی سومنوگرافی)

 این آزمایش فعالیت مغز، ضربان قلب، فشار خون، سطح اکسیژن و سایر عوامل را در طول خواب اندازه گیری می کند. یک مطالعه خواب می تواند آپنه انسدادی خواب را که می تواند باعث فشار خون ریوی شود، تشخیص دهد.

• اسکن تهویه -پرفیوژن (V/Q)

در این آزمایش یک ماده ردیاب رادیواکتیو توسط IV به بیمار تزریق می شود. این ماده ردیاب جریان خون و جریان هوا به ریه ها را نشان می دهد. اسکن V/Q می تواند تعیین کند که آیا لخته های خون باعث علائم فشار خون ریوی می شوند یا خیر.

• بیوپسی ریه باز:

بیوپسی ریه باز برای بررسی علل احتمالی فشار خون ریوی تجویز می شود. بیوپسی ریه باز نوعی جراحی است که در آن نمونه کوچکی از بافت ریه برداشته می شود. این آزمایش به ندرت تجویز می شود.

• آزمایش ژنتیک:

 اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به فشار خون ریوی باشد، ممکن است تست غربالگری برای بررسی ژن هایی که با بیماری مرتبط اند توصیه شود. اگر آزمایش شما مثبت باشد، ممکن است پزشک غربالگری سایر اعضای خانواده را نیز توصیه کند.

هنگامی که برای شما فشار خون ریوی تشخیص داده شد. وضعیتتان بر اساس نحوه تأثیر علائم و توانایی شما برای انجام کارهای روزمره طبقه بندی می شود. وضعیت عملکرد فشار خون ریوی به یکی از دسته های زیر تقسیم می شود:

• کلاس یک: فشار خون ریوی تشخیص داده شده اما بیمار هیچ علامت بالینی ای در طول استراحت یا ورزش ندارد.
• کلاس دو: در حالت استراحت هیچ علامت بالینی وجود ندارد. انجام کارهای روزمره یا فعالیت های سبک مانند رفتن به محل کار یا فروشگاه ممکن است باعث تنگی نفس یا درد خفیف قفسه سینه شود. محدودیت جزئی در فعالیت بدنی وجود دارد.
• کلاس سه: در حالت استراحت مشکلی برای بیمار وجود ندارد، اما انجام کارهای ساده مانند حمام کردن، لباس پوشیدن یا تهیه غذا باعث خستگی، تنگی نفس و درد قفسه سینه می شود. توانایی انجام فعالیت بدنی در این دسته بسیار محدود است.
• کلاس چهار: علائم بالینی جه در هنگام استراحت و چه در حین فعالیت بدنی بروز می کند. هر نوع فعالیتی در این بیماران باعث ناراحتی می شود.

هیچ درمانی برای فشار خون ریوی وجود ندارد، اما می توان با اقدامات مناسب علائم بالینی را بهبود و سرعت پیشرفت بیماری را کاهش داد. یافتن مناسب ترین درمان برای فشار خون ریوی اغلب فرایند زمانبری است. برخی از درمان ها پیچیده هستند و نیاز به مراقبت و پیگیری مداوم دارند.

در صورتی که فشار خون ریوی به دلیل بیماری دیگری ایجاد می شود، در صورت امکان نخست پزشک عامل اولیه بروز آن را درمان می کند.

این داروها برای بهبود علائم فشار خون ریوی و کاهش پیشرفت بیماری برای بیماران تجویز می شوند. داروهایی که ممکن است برای درمان علائم یا عوارض فشار خون ریوی تجویز شوند عبارتند از:

گشادکننده های عروق خونی یا اتساع عروقی

 این نوع داروها رگ های خونی باریک را شل و باز می کنند تا جریان خون را بهبود یابد. گشادکننده‌های عروق ممکن است از راه دهان، استنشاق، تزریق زیر پوستی یا تزریق داخل وریدی مصرف شوند. از مهمترین داروهای گشادکننده عروق می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اپوپروستنول

 یکی از داروی گشادکننده عروقی که معمولا برای فشار خون ریوی تجویز می شود، اپوپروستنول (Epoprostenol) است. که با نام های فلولان (Flolan) و ولتری (Veletri) در بازار وجود است. Veletri جدیدترین شکل Epoprostenol اما در دمای اتاق پایدار است.

این دارو به طور مداوم از طریق یک IV ( نوعی آنژیو گد) که به یک پمپ کوچک متصل است، وارد بدن می شود. این دارو به صورت یک بسته کوچک روی کمربند یا شانه قرار می گیرد. عوارض جانبی احتمالی اپوپروستنول شامل درد فک، حالت تهوع، اسهال، گرفتگی عضلات پا، و درد و عفونت در محل IV است.

• وازودیلاتورها:

انواع دیگر گشاد کننده های عروق وازودیلاتورها هستند، از جمله ترپروستینیل (تیواسو، رمودولین، اورنیترام) که می توان به صورت استنشاقی، تزریقی یا دهانی مصرف کرد. داروی ایلوپروست (ونتاویس) نیز به صورت تنفسی و از طریق ریز پاش یا نبولایزر (دستگاهی که دارو را تبخیر می کند) تجویز می شود.

عوارض جانبی مرتبط با ترپروستینیل و ایلوپروست عبارتند از درد قفسه سینه، سردرد،حالت تهوع، تنگی نفس و اسهال

• آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین (ETRA)

داروهایی به نام آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین نیز اثر ماده ای که موجب باریک شدن دیواره رگ ها می شوند را معکوس می کنند. چند نمونه از این داروها می توان به امبریزنتان ، زیبوتنتان، بوسنتان (Tracleer) و ماسیتنتان (Opsumit) اشاره کرد.

این دارو ها سطح انرژی و علائم را بهبود می بخشند اما می توانند به کبد آسیب برسانند. بنابراین باید به صورت ماهانه آزمایش خون برای بررسی فاکتور های کبدی و عملکرد آن انجام داد. این داروها نباید در دوران بارداری مصرف شود.

محرک های گوانیلات سیکلاز (GSC)

این نوع دارو باعث افزایش اکسید نیتریک در بدن و در نتیجه باعث شل شدن عروق ریوی و کاهش فشار در ریه ها می شود. محرک های GSC شامل ریوسیگوات (Adempas) است. عوارض جانبی شامل حالت تهوع، سرگیجه و غش است. از محرک های GSC نباید در دوران بارداری مصرف شوند.

داروهای افزایش جریان خون

 داروهایی با نام مهارکننده های فسفودی استراز ۵ (PDE5) برای افزایش جریان خون در ریه ها نیز برای درمان فشار خون ریوی تجویز می شود. از این داروها برای درمان اختلال نعوظ نیز استفاده می شود. برخی از انواع این دارو ها عبارتند از سیلدنافیل (Revatio، Viagra) و تادالافیل (Adcirca، Cialis، Alyq)

مسدود کننده های کانال کلسیم با دوز بالا

این داروها به شل شدن ماهیچه های دیواره رگ های خونی کمک می کنند. برخی از این داروها عبارتند از آملودیپین (Norvasc)، دیلتیازم (Cardizem،Tiazac ) و نیفدیپین (Procardia). اگرچه مسدود کننده های کانال کلسیم مؤثرند اما تنها تعداد کمی از افراد مبتلا به فشار خون ریوی با مصرف آنها بهبود می یابند.

رقیق کننده های خون (ضد انعقاد)

وارفارین (Jantoven) برای جلوگیری از لخته شدن خون در بیماران فشار خون ریوی تجویز می شود. رقیق‌کننده‌های خون خطر خونریزی را افزایش می‌دهند، به خصوص در افرادی که تحت عمل جراحی یا روش‌های درمانی و تشخیص تهاجمی قرار گرفته اند. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، به صورت دوره ای باید آزمایش خون انجام دهید تا اثرگذاری دارو روی شما بررسی شود. هرگز بدون مشورت با پزشک معالج، مصرف داروهای رقیق کننده خون را متوقف نکنید.

بسیاری از داروها، مکمل های گیاهی و غذاها می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند. همواره پزشک معالج را از داروهای بدون نسخه و مکمل های دارویی را که مصرف می کنید باخبر کنید.

دیگوکسین (لانوکسین)

مصرف این دارو موجب می شود تا ضربان قلب قوی تر و پمپاژ خون بیشتر شده و به کنترل ضربان قلب نامنظم (آریتمی) کمک کند.

قرص های ادرار آور

داروهایی هستند که به کلیه های شما کمک می کنند تا سدیم و آب را از بدن دفع کنند و در نتیجه میزان کارکرد قلب را کاهش می دهد. داروهای دیورتیک نیز برای کاهش احتباس مایعات در ریه ها، پاها و شکم استفاده می شود.

اکسیژن درمانی

تنفس اکسیژن خالص گاهی اوقات برای درمان فشار خون ریوی توصیه می شود. این روش به ویژه برای کسانی که در ارتفاعات زندگی می کنند یا آپنه خواب دارند مؤثر است. گاه ممکن است به طور مداوم به اکسیژن درمانی نیاز داشته باشید.

جراحی و سایر روش های درمانی

در صورتی که داروها به کنترل علائم و نشانه های فشار خون ریوی کمک نکنند، ممکن است پزشک برای شما جراحی را توصیه شود. اعمال جراحی برای درمان فشار خون ریوی عبارتند از:

• سپتوستومی دهلیزی

این جراحی نوعی جراحی قلب باز است. در سپتوستومی دهلیزی، جراح سوراخی را بین دهلیز چپ و راست قلبایجاد می‌کند تا فشار سمت راست قلب را کاهش دهد. عوارض این جراحی شامل مشکلات ریتم قلب (آریتمی) است.

• پیوند ریه یا قلب-ریه.

 گاهی اوقات، پیوند ریه یا قلب-ریه به ویژه برای افراد جوانی که فشار خون شریانی ریوی ایدیوپاتیک دارند تجویز می شود.

خطرات عمده هر نوع پیوند شامل رد عضو پیوند شده و عفونت جدی است. در جراحی های پیوندی باید تا آخر عمر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را مصرف کنید تا احتمال رد شدن عضو پیوندی را کاهش دهند.

درمان پزشکی نمی تواند فشار خون ریوی را درمان کند، اما می تواند علائم آن را کاهش دهد. تغییرات سبک زندگی به بهبود فشار خون ریوی شما کمک خواهد کرد مثل:

استراحت کافی داشته باشید:

 استراحت می تواند خستگی ناشی از فشار خون ریوی را کاهش دهد.

تا حد امکان فعال بمانید:

 انجام فعالیت های جسمی سبک می تواند افرادی که فشار خون ریوی دارند را بسیار خسته کند. می توانید هنگام اکسیژن درمانی، پیاده روی کنید یا روی تردمیل بروید. افراد مبتلا به فشار خون ریوی بهتر است وزنه های سنگین بلند نکنند. برای داشتن یک برنامه ورزشی مناسب از پزشک معالج یا پزشک طب ورزشی کمک بگیرید.

استعمال دخانیات را کنار بگذارید:

 مهمترین کاری که می توانید برای قلب و ریه های خود انجام دهید این است که کشیدن سیگار را ترک کنید. اگر به تنهایی نمی توانید سیگار را ترک کنید، از پزشک معالج یا برنامه های ترک سیگار کمک بگیرید. تا جایی که می توانید خود را در معرض دود دخانیات قرار ندهید.

قبل از بارداری با پزشک خود مشورت کنید:

فشار خون ریوی می تواند عوارض جدی ای برای مادر و جنین در دوران بارداری ایجاد کند. همچنین استفاده از قرص های ضد بارداری می توانند خطر لخته شدن خون را افزایش دهند. با پزشک زنان در مورد جایگزین کنترل بارداری مشورت کنید.

از قرار گرفتن در ارتفاعات بالا دوری کنید

 ارتفاعت بالا می تواند فشار خون ریوی را بدتر کند. اگر در ارتفاع ۲۵۰۰ متری یا بالاتر زندگی می کنید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند تا در ارتفاع پایینتری زندگی کنید

از موقعیت هایی که می تواند فشار خون را بیش از حد کاهش دهد اجتناب کنید.

• کارهایی مثل نشستن در وان آب گرم، سونا، حمام یا دوش آب گرم طولانی، فشار خون شما را کاهش می دهد و می تواند باعث غش یا حتی مرگ شود.
• از فعالیت‌هایی که باعث فشار طولانی‌مدت روی بدنتان می‌شود، مثل بلند کردن اجسام یا وزنه‌های سنگین اجتناب کنید.

عادات سالم غذایی داشته باشید و وزن را مدیریت کنید.

• یک رژیم غذایی سالم و سرشار از غلات کامل، میوه و سبزیجات، گوشت بدون چربی و لبنیات کم چرب داشته باشید.
• از چربی های اشباع شده و ترانس اجتناب کنید.
• نمک را محدود کنید.
• حفظ وزن سالم را هدف قرار دهید.

مصرف داروها را با پزشک معالج همواره مرور کنید.

 در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از داروهای بدون نسخه گرفته تا مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. برخی از داروها می توانند فشار خون ریوی را بدتر یا درمان آن را مختل کنند.

 تمام داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید. پزشک معالجتان ممکن است برای تعیین و مدیریت بهترین درمان دارویی برای فشار خون ریوی با متخصص های دیگری نیز همکاری کند.

چکاپ و معاینات دوره ای داشته باشید

با معاینات دوره ای می توانید پزشک خود را در جریان علائم جدید، بدتر شدن آنها یا عوارض جانبی آنها قرار دهید. اگر فشار خون ریوی بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، در مورد روشهای بهبود کیفیت زندگی تات کمک بگیرید.

واکسن های توصیه شده را دریافت کنید.

عفونت های تنفسی می توانند نگرانی های جدی برای سلامتی افراد مبتلا به فشار خون ریوی ایجاد کنند. از پزشک خود در مورد واکسن هایی که برای جلوگیری از عفونت های ویروسی رایج مورد استفاده قرار می گیرد سوال کنید.

از گروه های پشتیبانی و انجمن ها غافل نشوید.

 ارتباط با افرادی که شرایط مشابه شما را تجربه می کنند به شما در کاهش و مدیریت استرس کمک خواهد کرد. می توانید با جستجو در اینترنت، سوال از پزشکتان و خانه بهداشت نزدیک خانه تان از این گروه های حمایتی باخبر شوید.

اگر فکر می کنید که ممکن است فشار خون ریوی داشته باشید یا نگران هستید، از پزشک عمومی یا متخصص وقت ملاقات بگیرید

در حالی که تنگی نفس یکی از اولین علائم فشار خون ریوی است، عارضه با بسیاری از بیماری های دیگر مانند آسم نیز مشترک است.

قبل از قرار ملاقات با پزشکتان درباره محدودیت های ملاقات و کارهایی که باید انجام دهید سوال کنید. مثلاً محدود کردن رژیم غذایی یا پر کردن فرم چون برخی از آزمایش‌های تشخیصی نیاز به ناشنا بودن یا استحمام دارند.

• علائم بالینی خود را یادداشت کنید از جمله علائمی که ممکن است با فشار خون ریوی نامرتبط به نظر برسد. زمان شروع و پایان این علائم را نیز در نظر بگیرید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید همانند سابقه خانوادگی فشار خون ریوی، بیماری های ریوی، بیماری قلبی عروقی، سکته مغزی، یا دیابت و هرگونه بیماری روانی مثل استرس یا افسردگی و تغییرات زندگی که اخیر با آن مواجه شده اید.
• فهرستی از داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید را همراه خود داشته باشید.
• اگر اخیراً مصرف هر دارویی را متوقف کرده اید، حتماً به ارائه دهنده خود اطلاع دهید.
• در صورت امکان با یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود به مطلب و کلینیک بروید
• برای چالش های رژیم غذایی و عادات ورزشی که قرار است داشته باشید، آمادگی ذهنی داشته باشید تا بتوانید با پزشک در مورد هر چالشی که ممکن است در شروع کار با آن مواجه شوید صحبت کنید.

سوالاتی که درباره فشار خون ریوی می توانید بپرسید

زمان ملاقات شما با پزشک محدودیت های دارد، به همین دلیل داشتن فهرستی از سوالاتی که از قبل تهیه کرده اید، می تواند به مدیریت زمان شما کمک زیادی بکند تا چیزی را از قلم نیندازید. برای اثر بخشی بیشتر بهتر است سوالات خود را از اولویت بالاتر به پایینتر بپرسید. برای فشار خون بالا، برخی از سوالات ضروری که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• چه نوع آزمایش های تشخیص ای باید انجام بدهم؟
• آیا نیاز به دارو درمانی دارم؟
• چه رژیم غذایی ای باید رعایت کنم؟
• چه نوع فعالیت های بدنی باید انجام دهم؟
• هر چند وقت یکبار باید برای چکاپ و بررسی فشار خونم به شما مراجعه کنیم؟
• آیا باید فشار خونم را در خانه هم کنترل کنم؟
• مشکلات جسمی دیگرم را چه طور با این بیماری مدیریت کنم؟
• فشار خون بالا داشتتن چه محدودیت هایی برایم ایجاد می کند؟
• آیا باید به متخصص دیگری مراجعه کنم؟
• چه داروهایی را می توانم جایگزین کنم؟
• آیا بروشور یا کتابی وجود دارد که بتوانم استفاده کنم ؟
• بازدید از چه وب سایت هایی را برای آگاهی بیشترم توصیه می کنید؟

پزشک معالج چه سؤالاتی از شما می پرسد؟

پزشک متخصص ممکن است چندین سؤال از شما بپرسد. بنابراین آمادگی شما برای پاسخ دادن به آنها باعث صرفه جویی در زمان ملاقات و پرداختن به جزئیات مهمتر شود. برخی از این پرسشها عبارتند از:

• اولین بار چه زمانی این علائم در شما ظاهر شد.
• آیا این علائم همیشگی شده اند یا موقفی به سراغتان می آیند؟
• شدت علائم شما چقدر است؟
• چه چیزی علائم شما را بهبود و چه جیزی آنها را بدتر می کند؟

کارهایی که می توانید انجام دهید

برای ایجاد تغییرات سالم در سبک زندگی مانند ترک سیگار، خوردن غذاهای سالم و ورزش بیشتر، هرگز دیر نیست. این موارد روش های اصلی و ضروری برای جلوگیری از ابتلا به فشار خون بالا و عوارض آن از جمله حمله قلبی و سکته محسوب می شوند.